هرچند این مسابقه تحت تاثیر مصدومیت بولت و اعتراض دوندگان جاماییکا بابت تاخیر در شروع آن قرار گرفت، با این حال نمی‌توان عملکرد درخشان دوندگان بریتانیایی را نادیده گرفت. آنها این مسابقه را با زمان 47/37 ثانیه پایان دادند که رکورد جدیدی برای این تیم و اروپاست و سریع‌ترین زمان سال و همچنین سومین زمان برتر این ماده محسوب می‌شود. در این رقابت نزدیک تیم‌های آمریکا و ژاپن دوم و سوم شدند.


در ترکیب تیم بریتانیا یک نام آشنا دیده می‌شود. آدام جمیلی دونده ایرانی – مراکشی متولد انگلیس است که دومین دونده این تیم بود و موفق شد ضمن حفظ برتری بریتانیا نسبت به آمریکا فاصله را کمی بیشتر کند. او در حالی موفق به این کار شد که در کنارش جاستین گاتلین، قهرمان جدید 100 متر جهان می‌دوید.

جمیلی از مدت‌ها پیش برای موفقیت در این مسابقات خانگی برنامه‌ریزی کرده بود، ولی یک مصدومیت بی‌موقع اجازه نداد که در 200 متر انفرادی، ماده مورد علاقه‌اش شرکت کند. او بعد از مصدومیت پا در مسابقات انتخابی بریتانیا ششم شد و مربیان تیم ترجیح دادند سهمیه آزاد (وایلد کارت) را به دونده دیگری بدهند. این تصمیم هرچند ناعادلانه بود، ولی آدام آن را پذیرفت و در فینال 100 متر امدادی نشان داد که کنار گذاشتنش تصمیم درستی نبوده است.

جمیلی بعد از کمک به کسب دومین طلای میزبان در این مسابقات گفت: «این بهترین احساس دنیاست؛ قهرمانی جهان. از تمام کسانی که حمایت کردند تشکر می‌کنم. همینطور از اعضای تیم و پزشکان‌مان.»

او وقتی 18 ساله بود در المپیک لندن شرکت کرد، ولی به خاطر خطا هنگام انتقال چوب امدادی بخت کسب مدال بریتانیا از دست رفت. جمیلی در فینال 200 متر المپیک ریو هم تنها به خاطر 3 هزارم ثانیه چهارم شد و نتوانست روی سکو برود. این بار اما بخت به او لبخند زد. جمیلی گفت: «بعد از پنج سال توانستم جبران کنم و در حضور تماشاگران خودی قهرمان شدیم و این یک اتفاق رویایی است. آرزویم به حقیقت پیوست و خیلی خوشحالم که عضو این تیم بودم. ما می‌دانیم که می‌توانیم سریع‌تر از این هم بدویم. مسابقه خیلی نزدیکی بود، ولی باور داشتیم که می‌توانیم موفق شویم.»

این مدال طلا اما برای این دونده 23 ساله به معنی خط پایان نیست. یک روز قبل از این مسابقه او مصاحبه مفصلی داشت و ادعا کرد که می‌خواهد تلاش کند جای بولت را در دوی سرعت بگیرد: «خداحافظی بولت اتفاق تلخی برای ورزش است، ولی بعد از رفتن او خلایی به‌وجود می‌آید و فرصت خوبی برای دوندگان جوانی مثل من است که آن را پر کنند. دوندگان زیادی در جهان تلاش خواهند کرد که جای او را پر کنند و من هم یکی از آنها خواهم بود.» او در تمجید از رفتار قهرمان جاماییکایی گفت: «خوش‌شانس بودم که با او معاشرت داشتم. او خیلی خوش‌اخلاق و یک انسان عادی است. در روز مسابقه شما فقط به موفقیت خودتان فکر می‌کنید، ولی خارج از مسابقه همه همدیگر را می‌شناسیم.»

آدام سال‌ها عضو آکادمی چلسی بود، ولی در 18 سالگی تصمیم گرفت فوتبال را رها کند و وارد دو و میدانی شود: «من عضو تیم جوانان چلسی بودم که ناگهان آبراموویچ وارد شد. پولی که در فوتبال وجود دارد با هیچ پولی قابل مقایسه نیست، ولی من برای پول ورزش نمی‌کنم. من عاشق دو و میدانی هستم و به فوتبال برنمی‌گردم.»